Door: Madelon Gerrits
Een tijdje terug werd gevraagd welke bestuursleden van NKDI een column wilde schrijven. Ik heb toen in al mijn enthousiasme aangegeven dat ik die voor april graag voor mijn rekening wil schrijven. Als ik aan een column denk, zie ik een smal stuk tekst voor me, zoals in de krant wordt weergegeven. Maar die fantastische columnisten zijn bedreven, bevlogen, ervaren en goede schrijvers. Hierbij mijn allereerste poging.
Afgelopen jaar hebben we met zijn allen ‘eindelijk’, na veel gedoe om dit graag voor elkaar te krijgen, toch maar liefst een jaar lang thuis mogen werken! Wat een feest! 
Het huis werd schoner, er werd veel opgeruimd, foto’s van vroeger kwamen uit de schoenendoos en… iedereen had quality time voor elkaar. ‘Eindelijk’ echt tijd voor elkaar nemen!
Tot dat ene moment waarop ineens iedereen weer hunkerde en snakte om de collega’s offline te kunnen zien om? We mogen thuis onderwijs geven aan onze kinderen, thuis vergaderen en met elkaar op 25 vierkante meter werken, studeren en leven, joepie.
Kinderen werden ondertussen één voor één achter het behang geplakt, nee ze mochten niet naar school en al helemaal niet naar hun vriendjes stel je voor!
Huilend vielen ze in slaap door het gemis van hun geliefde kameraadjes, gemis van hun liefste juffen en meesters. Ouders vielen in slaap met vierkante ogen van het ‘schermen’ en het harde doorwerken. Dat leverde niet alleen stress en frustratie, maar ook wanhoop op. Wanneer moeten ze het werk toch verzetten als er een peuter en een kleuter tussen de zoom-meetings door aan hun been zat te trekken voor aandacht? Hoe konden ze nu echt focussen op het project met die deadline in zicht, het lukt nauwelijks om te werken laat staan om goed werk te verzetten.
Jazeker je hebt je dierbaren lief en ja je wil graag de liefste mensen om je heen iedere dag maar …. Mag je ze soms, heel af en toe misschien een keertje weg doen? Sluit jezelf liever op in een gangkast met je laptop, zet de stofzuiger even buiten spel en stel je niet aan, het werk moet en zal doorgaan, waar, wanneer en hoe dan ook.
En dan…. Jaaa gelukkig is daar het licht aan het eind van de tunnel. We mogen in de zomer van 2020 weer naar een terras! Wat een verademing en wat waren we blij om weer vaker naar het werk te mogen, we zijn nog nooit zo blij geweest om de collega’s echt in de ogen te kunnen kijken! Daarbij mogen we ook meer mensen thuis ontvangen hoera! Dit is een mooi gegeven en dat zal in de toekomst echt weer gebeuren, wanneer? Geen idee..
Toch heb ik het jongleren tussen werk en privé het afgelopen jaar prettig ervaren. De balans was prima en kon thuis in mijn veilige omgeving prettig werken met af een toe een rondvliegende parkiet die in menige vergadering op mijn schouder kwam meekijken, of een hond die de aandacht opeiste en aangaf dat ik mijn gesprek heel snel moest afronden voordat ik haar niet meer uit hoefde te laten en dat terwijl ik tegen het scherm praatte, mijn trouwe viervoeter zal wel gedacht hebben vrouwtje is van lotje….Als ik opsta na de online meeting merk ik tot mijn schrik dat ik mijn hardloopbroek nog aan heb van mijn ochtendloopje!
Werk en privé gescheiden houden is voor mij gelukkig geen kunst geweest. Voor velen is dit een erg lastige kwestie (geweest). Denk aan alle studenten en onderzoekers die geen andere optie hadden, alles moest op één kamer plaatsvinden. Denk ook aan penibele situaties, waarbij velen in isolement zaten en nog zitten. Mensen durven daarnaast hun huis niet uit.
Opeens komen er geluiden van burn-out onder jongeren en zelfs de bewering dat maar liefst 80% van de jongeren burn-out verschijnselen hebben!
Dit is wel erg veel denk ik nog, maar als het in de krant staat, ga ik er van uit dat ze toch echt aan fact-checking hebben gedaan. Toch?
Gelukkig bleek dat er doorgewinterde wetenschapper naar voren stapte en deze bewering totale quatsch noemde, want dit getal bleek onjuist te zijn. Wat wel het juiste percentage is moet ik helaas schuldig blijven maar is wel terug te lezen op: nieuwscheckers
Speaking of which ter afsluiting een leuk feitje
Als je je neus dichthoudt kun je niet neuriën
Het geluid dat je produceert wordt via de neus hoorbaar gemaakt. Als je de neus dicht houdt, kan de lucht je lichaam niet verlaten en kun je dat geluid niet produceren.
Fact:
Burnout verschijnselen sluipen erin. Van het aantal meldingen van ziekteverzuim is in 2020 29% behept met Burnout verschijnselen aldus een artikel van HR Praktijk, maart 2021. Psychisch verzuim blijft hoog, blijkt door deze cijfers.
Op de website van burnout.nl staan onder andere de volgende symptomen van burnout;
Emotionele uitputting, lage dunk van eigen competenties, afstandelijk tot mensen en je geïrriteerd voelen, daarnaast voel je je overbelast, onmacht om iets aan de situatie te veranderen en somatische klachten, duizelig, hartkloppingen, flauwvallen etc.
Meer informatie kun je vinden op de site burnout.nl.
